Walory turystyczne Serocka
Kilka słów o historii
Nazwa miejscowości pochodzi od nazwiska Sroka. Wieś występuje także pod nazwami: Syrock, Srosko, Sroczko, Sroczek, Czecherocz, Schroczke, Syroczek, Sieroczko, Sierock, Schirotzken, Schrotten. W 1920 roku przywrócono obecną nazwę Serock.
Najstarsze ślady osadnicze sięgają epoki brązu, pierwszego okresu datowanego na 1700-1450 lat p.n.e. Znaleziono między innymi toporek z otworem, siekierkę typu niemieckiego, szpilę brązową, toporki kamienne i gruz ceramiczny. Z okresu wczesnego żelaza na uwagę zasługują specyficzne formy grobów zaliczane do kultury pomorskiej tzw. groby skrzynkowe, w których znajdowały się naczynia gliniane ze spalonymi szczątkami ludzkimi. Groby takie znajdowały się niedaleko zbiorników wodnych, co mogło mieć związek z obrzędami około pogrzebowymi i wierzeniami ludności przedchrześcijańskiej. Jeden z nich znajdował się na wzniesieniu przy drodze do Starego Jasińca (pole Pawła Tomasika), drugie na wzniesieniu na przeciwko dawnej mleczarni przy Jeziorze Księże dawniej Popowo, ( pole p. Myka).
Serock wzmiankowany jest w dokumencie Mestwina II z 1264 r. jako gród Syrock. Miejscowość przechodzi wielokrotnie w ręce licznych właścicieli, jest własnością prywatną Nasława Ubysławica herbu Rola-po zniesieniu kasztelani, następnie zostaje nadany Piotrowi z Nowego synowi wojewody Święcy, dalej zostaje zastawiony biskupowi włocławskiemu Gerwardowi. W ręce krzyżackie mógł przejść po utracie Pomorza Gdańskiego w 1309r. Księgi czynszowe krzyżackie wymieniają Serock w 1415 i 1430, z których opłaty pobierał wójt z Jasińca. Po zrujnowaniu ziem przez Husytów w 1433r. ziemie opustoszały. W 1455r. Kazimierz Jagielończyk przekazał wieś Janowi z Kościelca. W XVI w. Serock był w posiadaniu starosty Żalińskiego dalej Raczyński, Piwnicki, Wornikowski, Lindner. Serock swymi korzeniami sięga początków tworzenia sieci parafii na ziemiach powiatu świeckiego. Pierwszym znanym nam z imienia jest proboszcz Jan, który występuje jako świadek w sporze z cystersami byszewskimi o ziemie sporne leżącymi w okolicy dzisiejszego Kręgla, a wówczas było tam Jezioro Lubiechorz. Był to rok 1292, a więc już wtedy istnieć musiał kościół, którego obszar sięgał od Polskiego Cekcyna, Bysławia, przez Wudzyn, Świekatowo do dzisiejszego Koronowa. Ważnym etapem kształtowania się organizacji ziemskiej było utworzenie nowej kasztelanii Serockiej położonej na pograniczu Pomorza i Kujaw, która została wydzielona z kasztelanii Wyszogrockiej. Kasztelania Serocka istniała prawdopodobnie od 1288 do 1294 r., gdzie w źródłach występuje jako świadek kasztelan Serocki "cones Nasslaus...,castellanu de Sroska". Pierwotny gród, który był najpewniej drewniano-ziemny znajdował się niedaleko obecnego zamku krzyżackiego. Obecne badania archeologiczne wykluczają możliwość istnienia grodu w miejscu zamku. Być może gród znajdował się ok. 300 metrów na południowy zachód, gdzie odkryto małe grodzisko.